~Rozdział 32

Zapraszam was również na moje nowe opowiadanie "This Love Is Sewn " :)
___________________________________________________________________________
Nie chciałam mu okazać swojej słabości, więc wolałam płakać sama w swoim pokoju. Wiecie jak to jest kiedy wam pęka serce? Na pewno. A wiecie jak to jest kiedy ono wam na prawdę pęka  aż czujecie ból w klatce piersiowej? Możliwe, że tak. Właśnie ja to czułam. Siedziałam w swoim pokoju i płakałam a do mojego pokoju przyszła do mnie Kelsey. Pomogła mi wstać z podłogi i zaprowadziła mnie do swojego pokoju. Były tam już Nareesha i Alex. Usiadłam między nimi i siedziałam tak zdołowana. Nagle usłyszałyśmy krzyki z pokoju Nathana.
- Nie masz prawa wkurwiać się tak na mnie! - krzyknął Nathan
- Zraniłeś Camie! Jesteś dupkiem! - krzyknął Tom - Jak mogłeś skrzywdzić moją siostrę?!
- I niby co?! Nie mogłem z nią zerwać, bo co? Bo jest twoją siostrą, tak?! Więc jak widzisz zrobiłem to! - krzyknął
- Jak ja ci Camie współczuję. - westchnęła Nareesha i mnie objęła
- Nigdy za mną nie przepadałaś. - burknęłam
- Tak, ale nie zasłużyłaś na takie traktowanie. - powiedziała
Znowu się rozpłakałam. Płakałam tak długo, aż usnęłam, a Alex zdjęła mi z nosa okulary.
- Jak na jeden dzień to za dużo przeszła. - westchnęła Kelsey - Nie budźmy jej.
Do pokoju wszedł Tom.
- Kurwa jaki on jest pierdolnięty! - krzyknął Tom
- Cicho idioto! Camie usnęła! - powiedziała Alex
- Ups.....sorry. - powiedział Tom - Ale słuchajcie. Pokłóciłem się z Młodym i doszłem do jednego wniosku: to jest porządna manipulacja Dionne. Tak w ogóle to jak się czuje moja siostrzyczka?
- Tragicznie. - powiedziała Kelsey
- To przez Dionne. A Młody to podatny na taką gierkę debil. - wzruszył ramionami
- Manipulacja manipulacją. Lepiej wymyślmy coś aby zlepić ranę w sercu Camie. - powiedziała Nareesha
- Już ja coś wymyślę. - powiedział Tom
***
Obudziłam się o 9 rano w pokoju Toma i Kelsey. Leżałam w ich łóżku i to pomiędzy nimi. Wstałam delikatnie i podeszłam do lustra. Spojrzałam w swoje  odbicie i się załamałam. Wyglądałam tragicznie. Włosy w nieładzie i podkrążone oczy. Ekstra..... wyglądałam jak shit i czułam się jak shit. Tom się obudził, a ja wciąż patrzyłam w swoje odbicie. Podszedł do mnie i mnie przytulił.
- I jak się czujesz? - spytał
- Jak shit. - westchnęłam - Znaczy.....nie wiem jak się czuje shit, ale myślę, że właśnie tak.
Przytulił mnie mocniej, a ja powiedziałam:
- Idę do łazienki. Muszę się ogarnąć.
Pocałowałam go w policzek i poszłam do swojego pokoju. Wykąpałam się, spryskałam swoimi ulubionymi, waniliowymi perfumami i podmalowałam oczy. Związałam włosy i wyszłam do nich. Muszę chociaż udawać, że jest dobrze. Nawet jeśli nie jest.
Pojechaliśmy do Syracuse, bo Glad You Came pokryło się potrójną platyną, a wieczorem znów wróciliśmy do Nowego Jorku, aby w piątek mogli dać koncert w Central Parku i wystąpić w Artur Ashe Kids'Day. Do końca sierpnia byliśmy w Nowym Jorku. Najgorsze było dla mnie to, że musiałam przebywać z Nathanem. Szykowałam go na występy lub po prostu przebywałam w jednym pomieszczeniu. Bolała mnie jego bliskość, kiedy mu poprawiałam ubrania, a on nawet na mnie nie spojrzał.
27 sierpnia Dionne odwiedziła nas w hotelu. Kiedy weszłam do pokoju wspólnego i ją ujrzałam myślałam, że się przewrócę.
- Camie! - uśmiechnęła się sztucznie
- Dla ciebie Camilla suko. - powiedziałam
- Coś ty powiedziała? - spytała i wstała z kanapy
- To co słyszałaś. - wzruszyłam ramionami i nalałam sobie soku pomarańczowego do szklanki
- Nie czuj się taka ważna. - powiedziała i podeszła do mnie - Pamiętaj, że to ja wygrałam Nathana. Wybrał mnie. Nie ciebie.
- Wygrałaś?! A on to co? Towar? - spytałam
- Nie przejmuj się. Może znajdziesz takiego chłopaka, który lubi takie dziewczyny, które są zimnymi sukami. - powiedziała z uśmiechem i mnie pogłaskała po ramieniu
- Ty szmato...... - zaczęłam a Tom wszedł do pokoju z Nathanem
- Camie. - podbiegł do mnie Tom
- Ty się lepiej w ogóle nie udzielaj, bo jesteś głupią, plastikową lalką której i tak nikt nie będzie słuchać! Takich jak ty się nie słucha, tylko się wykorzystuje! No ale może ty lubisz mieć "klientów" a nie znajomych. Kto co woli. - dokończyłam
- Ostro. - szepnął Tom i złapał mnie za rękę - Camie...
- Nathan, ja się chciałam przywitać z Camie, a ona na mnie zaczęła krzyczeć. - powiedziała Dionne
- Już ci mówiłam, żebyś ty do mnie mówiła Camilla. Nie używaj do mnie zdrobnienia, bo ci nie wolno.
- Camie nie obrażaj mojej dziewczyny. - powiedział Nathan - Miej do niej szacunek.
- Nie mam już szacunku do ciebie, więc nie będę go mieć do niej. - powiedziałam zniesmaczona
- Ale Dionne nie jest suką ani się nie puszcza.
- Hmmm. A to ciekawe, bo dziewczyna, która podwala się od samego początku do zajętego chłopaka, to raczej jest suką. Ah no i później pomaga mu w zdradzaniu. Tak. To jest też puszczanie się, bo już się założę o to, że się z nią na 100% przespałeś. Bo się dała. Nie tak ja. - powiedziałam
Nathana zatkało na moment, a Dionne spuściła wzrok.
- Camie.....a ty jako kobieta powinnaś nauczyć się chyba przebaczać. Myślałem, że się kiedyś już tego nauczyłaś, no ale myliłem się. Myślałem, że nie jesteś wyprana z człowieczeństwa. Z wielką łatwością przychodzi ci obrażanie innych. To aż przeraża. - powiedział Nathan - Chodź Dionne. Idziemy. Wybacz, że musiałaś na mnie czekać.
Wyszli z pokoju, a ja otarłam łzę.
- Nie płacz. - powiedział Tom - Ona nie jest tego warta.
- Nie jestem wyprana z człowieczeństwa! - powiedziałam
- Oczywiście, że nie jesteś! Jakbyś była, to byś nie płakała. - powiedział i pocałował mnie w czoło - Bądź silna.
- Dla kogo? - szepnęłam
- Dla samej siebie. Udowodnij innym, że można wybrnąć z takiej sytuacji. A zwłaszcza Młodemu. Nie da się? No to popatrz. Można? Można. - powiedział a ja się zaśmiałam
- Dobra. Postaram się. - uśmiechnęłam się
- No. A teraz chodź. Porywam cię na lody.
- Z rozpaczy mam przytyć? To nie jest zdrowe. - jęknęłam
- Nie jęcz tylko chodź. Ja stawiam. - uśmiechnął się
Ubrałam czarną kurtkę, czarne trampki, telefon (tak, musiałam zmienić, kiedy tamten wyleciał mi na ulicę i przejechał go tir. -_-) i poszłam z nim do cukierni Astoria Coffee. Tam zamówił mi taki deser lodowy <<link>> a dla siebie wziął taki <<link>>. Kiedy kelnerka postawiła przed nami lody powiedział poważnym tonem:
- Masz to zjeść.
- Ale....
- Nie kłóć się.
- Bo....
- Wiesz, że ze mną nie wygrasz.
- .....
- No więc właśnie! - zaśmiał się i zaczęliśmy jeść
Mimo wszystko przez ten cały czas miałam doła. Dionne bardzo często do nas przychodziła i widziałam jak się do siebie non stop przytulali. To mnie tak raniło, że nie mogłam już tego wytrzymać. Nie chodziło mi już o nią a o niego samego. Uznałam, że odejdę od nich. Potrzebuję przerwy i odpoczynku. Pogadałam z Nano i pomógł mi zamówić bilety do Londynu. 3 dni później pożegnałam się ze wszystkimi prócz z Nathanem.
I tak o to 30 sierpnia wróciłam do Londynu.
***
W domu opowiedziałam wszystko mojej mamie i tacie. Gdy im to mówiłam znowu się popłakałam. Gdy skończyłam, mama mnie przytuliła i powiedziała:
- Nie płacz za nim. To palant. Palant, który nie jest ciebie w ogóle wart.
- Wiem. Ale i tak go kocham. Kocham go ponad wszystko. Jakby coś mu się stało, to....skoczyłabym za nim nawet w ogień. - powiedziałam
- Wiem Camie i ja to rozumiem. Ja też płakałam za Anthonym. Ale to po pierwsze nic nie dało, a po drugie pogodziłam się z tym. Ty też się z tym pogodzisz. Nathan zrozumie jaką dziewczynę stracił. Tylko potrzebuje na to czasu. I ty też.
Tata nie wypowiadał się na ten temat. Dopiero kiedy mama skończyła mówić spytał:
- Jak go spotkam, to czy będę mógł mu wypruć wszystkie flaki, a następnie go na nich powiesić?
- Tak......nie. Nie chcę. - szepnęłam
- Camie nie chce zemsty?! Kochanie! Córkę nam podmienili! - powiedział tata
- Nieeee. To nie tak. Ja po prostu....nie chcę, żeby cierpiał przez mnie. Życie samo go pokarze. - wzruszyłam ramionami i poszłam do łazienki.
Znowu wyglądałam jak shit. Tak nie może być. Wróciłam do Londynu tylko po to, aby odżyć na nowo. Wykąpałam się, pomalowałam  przebrałam. Spojrzałam w swoje odbicie i powiedziałam do siebie:
- Czas zacząć żyć na nowo. Po to odeszłaś, aby zamknąć tamten rozdział życia.
Wyszłam z łazienki i wróciłam do rodzinki uśmiechnięta.
- Camie.....wszystko ok? - spytał tata
- No pewnie. - wzruszyłam ramionami
- No bo....
- Tato, ja wiem. Ale muszę żyć na nowo. Po to wróciłam do domu.
- Cieszę się, że dawna córeczka wróciła. - uśmiechnął się i mnie przytulił
_______________________________________________________________________
Heej. :* Mam nadzieję, że nie szykujecie na mnie mordu za taki a nie inny rozwój akcji. ;)
 Piszcie opinie w komentarzach. ^^
5 komentarzy=następny rozdział